Bijzonder opvallend is het feit dat Llívia een Catalaanse enclave op Frans grondgebied is. Na de Vrede van de Pyreneeën (1659), toen Spanje het gebied van Noord-Catalonië aan Frankrijk afstond, bleef de gemeente deel uitmaken van het Catalaanse grondgebied. De plaats heeft afgezien van deze historische bijzonderheid ook een rijk cultureel erfgoed, dat zeker een bezoek waard is. De straten en pleinen lijken decors uit het verleden. De balkons van de goed onderhouden stenen gebouwen zijn versierd met bloemen en de middenstand – bakkerijen, restaurants of vleeswarenmakerijen – ontvangt zijn klanten altijd met een glimlach, bereid om de beste producten van het huis te bieden.

Een wandeling door het dorpscentrum brengt ons bij het dorpsplein, de Plaça Major, en direct daarna bij de monumentale gotische vestingkerk Mare de Déu dels Àngels, met een stel tweelingtorens en een mooie neoklassieke façade. Alleen deze wandeling is een reis naar Llívia al waard. De plaats heeft echter nog een bijzonder pronkstuk, een van de best bewaarde geheimen van de Catalaanse Pyreneeën: de voormalige apotheek Esteva, die is omgebouwd tot museum en de trots van de inwoners is. 

Zodra we over de drempel stappen van het museum, dat zich direct tegenover de kerk Mare de Déu dels Àngels bevindt, vallen we van de ene in de andere verbazing. We bevinden ons in een apotheek, die in 1594 voor het eerst in documenten wordt vermeld en de oudste in zijn soort in Europa is. Aan de hand van verschillende informatieborden en audiovisuele middelen ontdekken we dat de apotheek aan het begin van de 17e eeuw werd overgenomen door de familie Esteva, die hem generaties lang heeft gerund, totdat hij in 1926 door de laatste apotheker werd gesloten. Verrassend is de grote hoeveelheid voorwerpen van de voormalige apotheek. Deze moet toentertijd een belangrijke rol hebben gespeeld. Tijdens de bezichtiging stellen we vast dat we ons niet vergist hebben en dat onze veronderstelling juist was: lange tijd was Llívia de hoofdstad van de Cerdanya, een gebied waar talrijke geneeskrachtige kruiden groeiden. Stap voor stap ontdekken we een aantal schatten van het museum zoals o.a. de verzameling renaissancistische kistjes uit de 17e eeuw, die met kleurrijke portretten van heiligen, plantkundigen of persoonlijkheden uit die tijd zijn beschilderd en waarin geneeskruiden werden bewaard. In de barokke kast bevonden zich vroeger de geneesmiddelen en sterkste aftreksels. Interessant zijn ook de witte en blauwe aardewerken potten. De blauwe zijn alleen in de apotheek van Llívia te vinden. Het is zonder enige twijfel een unieke plek op de wereld!

In het jaar 1659 verloor Catalonië door de Vrede van de Pyreneeën zijn noordelijke gewesten Rosselló, Vallespir, Conflent, Capcir en de helft van Cerdanya. Llívia bleef als uitzondering tot Catalonië behoren.